Met ‘n sleutel in my hand
Staan ek by die deur van my hart.
Oopgesluit en oopgestoot
Stap ek in en gaan voort.
Ek ontdek ‘n hart van groen
Alles het gegroei en gegroei.
My gedagtes en ervaringe
Is vars en nuut opgegrawe.
Daar is ‘n stilte wat my omvou
‘n Rustigheid soos die van dou.
Dié tuin het meer vrug as onkruid
Elke boom en blaar word geruik.
Ek loop en ontdek alles in my.
‘n Stap met al sy hoeke en draaie
In die vorm van blare en paaie.
Skielik kom ek af op iemand
Dit is tog nie net ‘n niemand.
Hy glimlag en sit op ‘n swaai
Hy kyk vir my en waai.
‘Kom sit hier langs my,’ sê hy.
‘Dis hoog tyd, wat sê jy?’
In ‘n blou denim en wit hemp getooi
Swaai hy kaalvoet onder ‘n boom.
Wag iemand werklik vir my?
Hou hy ‘n plekkie aan sy sy?
Ek sit by hom en hy gee ‘n blom
Dit word ‘n gedig en verander vorm.
Skryf, herskryf, vee uit, oorskryf
Die woorde word al meer.
Dit is die eerste van veel.
In hierdie tuin is daar tyd
Tyd om te ontdek en te skryf.
Die agterdeur staan oop
Ek kan enige tyd uitloop.
En tog…
Ek en Jy het die sleutel van my hart
En saam sal ons skryf
In die tuin van my hart.
*
*